Tütte e dónne, inti anni pasè, fòvan u pan e tütte fòvan a
bügò e pö dose che fîsan anche ciü brove de Tabarchiňe.
Ma dunde, de següu, e nóstre nónne éan specioli l’éa cun l’aguggia,
e nu tantu pe recamò, quante pe cüxì e repuntò.
Se cunte che ‘na vótta l’éa astracuàu u córpu de ‘n
poviacciu ch’u l’éa negàu. Àivan ciamàu u
cappu da capitaneria pe fò u ricunuscimentu.
Cappu Bucun, cuscì se ciamova u cumandante inte quéllu
tempu, u l’éa anetu inta spiaggia unde s’atruvova stu mórtu
ch’u l’éa viràu de spalle, cua faccia ‘n zü. U cappu,
sensa
fóiau virò, u g’ha detu ‘n ögiadda e u l’ha cumandàu de
purtòiau via perché u nu l’éa di nóstri. Surpràizi, i presenti
g’han dumandàu cumm’u fova à dì che u nu l’éa Tabarchin, e lè
u g’ha spiegàu: “Ma g’ai hai amiè e pésse inti câsuin? Nu en
certamente pésse fete da ‘na dónna tabarchiňa!”. E cuscì a l’éa.
A primma orte da ‘mparò l’éa
descüxì sensa strepelò a róba,
e poi alevò i pelücchi de vége cuxitüe. “Dónna ch’a nu
spelücche o ch’a l’è ciàstra o ch’a l’è ‘n vuintümme”, u ghe
diva in puverbiu.
Pói bezügnova
stiò cua strassa bagnò p’alevò ben u ségnu.
 fin se puàiva védde de fò, cû gipun du babbu, ‘na giachétta
pau figiö.
Zunte, zuntétte,
tascélli nu se cuntòvan, cun l’agiüttu da
mudista ch’a dova l’ôdiensa
pe tagiò o pe mezüò. E i
retaggi?
“Me racumandu, nu stammai à perde; me purien servì pe ‘na
pesétta, pai manégge di cappi o pe ‘n ciappaferu”.
Quanta pasiensa, fantasia e
specialmente abilitè inte
Tabarchiňe de ‘na vótta!
I vestì vegnìvan nöi, anche se de mezüa ridótta, e nu gh’éa
‘na cétta, ‘na spalla c’ha scazàiva, ‘n uexin ch’u l’îsova o u
pendàiva.
Pai feste
grendi, u Bambin o
Pasqua, anò dâ mudista, o pe
l’ôdiensa o pe fose fò u vestì, l’éa ‘n impràiza, perché gh’éa
pin e bezügnova anò a pigiose u giu, anche se mudiste e sartuì
alùa ghe n’éa tanti. Tütti uàivan u vestì nöu pe ste ocaxuin;
u l’éa u ségnu da festa e ‘n ocaxiun pe fò védde e só abilitè.
Dâ mudista, specialmente pai feste, gh’éa tante
lavuranti
che dovan ‘na man: imbastìvan, infiòvan l’aguggia â mudista
che cuscì a ghe dova ciü aviàu, alevòvan e baste e àivan da
sarvò e ciü lunghe pe turnòiai à döviò, pasòvan i fî mólli,
fòvan i servixi: acatò a sea o in pesin de simétta, sarvò i
puntaiö e u gessu pe segnò e, pe ürtimu, dòvan recattu quande
a giurnò a l’éa finìa.
Ditu cuscì u pariè tüttu in turmentu, e ‘nvécce che
divertimentu! Ti n’ö cruste, ciatézzi, quarche
sguarun ch’ai
fòva muì dau rie, due cansunétte e quarche
mungugnu pe guernì
tüttu.
Stachì a l’éa a scöa de vége tabarchiňe che poi fòvan e
pésse che nu se vedàivan inti câsuin, perché éan de sutta e
suvia gh’éa sulu in pó repuntàu…
Àua s’acatémmu i vestì cun l’uexin tüttu stórtu; u vestì
ch’u tie lì, u descazze dai spalle ma u l’è
de morca, u vò in
pillu de dinè e perció u l’è bellu.
